Καμαρινολόγιο

"... 8. Η εγκατάστασις υπό του Αλή Πασά του Καπετάν Γιαννάκη εις Καμαρίναν

... Ο Αλής πράγματι του το χάρισε [το Σεράγι] και τον εγκατάστησε ως οπλαρχηγόν της Λάμαρης και Αμφιλοχίας ακόμα."

Προσδιορισμός χρονολογίας θανάτου του καπετάν Γιαννάκη Γιώργη :

• Στις 8/8/1929 αναφέρεται σε αυτόν ο Εμ.Σπυρίδωνος πρόκριτος Βοιωτίας σε αναφορά του προς τον τοποτηρητή της Κυβέρνησης.
• Στις 30/7/1830 που τάφηκε ο γιος του Δημήτρης σύμφωνα με εντοιχισμένη πλάκα στον τάφο του αναγράφεται : "αιωνία η μνήμη αυτών (πατέρα και γιού)",

"...

Ο μεγαλύτερος υιός του καπετάν Γιαννάκη Δημήτριος μετά την εξόντωση του Αλή-Πασά [24/1/1822] εζητήθη ως όμηρος από τον Κιουταχήν και είχε σταλεί εις Κων/πολιν όπου περέμεινεν επί τριετίαν και πλέον. Εκεί εδόθη εις αυτόν να σπουδάση τα νομικά. Επιστρέψας δε από την ομηρίαν ενυμφεύθη την πλουσίαν κόρη του Κόμιτος Βαλεντίνου εκ Πρεβέζης ονομαζομένην Χρυσοπάπιαν, έλαβε δε ως προίκα σημαντικήν κτηματικήν περιουσίαν εν Πρεβέζη. Ούτος μετά τον θάνατον του πατρός του καπετάν Γιαννάκη ανέλαβε το καπετανάτο της Καμαρίνας, εδολοφονήθη όμως υπό συγγενών του κατά το 1830. Να τι γράφουν δύο εντιχοισμένες επί του τάφου του αναμνηστικές πλάκες.

1830 ΙΟΥΛΙΟΥ 30 ΚΑΜΑΡΙΝΑ
ΕΝΕΤΑΦΙΑΣΘΗ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ
ΚΑΠΕΤΑΝ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΥΙΟΣ ΤΟΥ
ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΓΕΩΡΓΗ
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ

Έτερα πλαξ εις την δεξιάν πλευράν του τάφου του εξηγεί και τον τρόπον της δολοφονίας του με τους εξής στίχους.

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΕ ΕΧΟΥΣΙ ΤΕΘΑΜΕΝΟΝ
ΕΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΟΝ ΤΩΝ, ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΝ
ΣΕ ΤΑΦΟΝ ΕΥΟΔΙΟΦΥΛΛΟΝ ΠΡΑΣΙΝΟΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟΝ
ΑΞΑΦΝΑ ΜΕ ΤΟΥΦΕΚΙΣΑΝ ΑΦΟΒΑ ΠΛΑΓΙΑΣΜΕΝΟΝ
ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΩΜΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝ ΗΣΑΝ
ΝΑ ΠΡΑΞΩΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΧΘΡΟΝ ΜΟΥ ΤΑ ΙΣΑ

Εξακριβώθη εκ των υστέρων ότι δολοφόνος του ήτο ο εξάδελφος του Κιτσοπάνος. Τούτον πάλιν εδολόφονησε η κόρη του καπετάν Δημήτρη, Αγγελική Αντωνοπούλου, εκδικούμενη τον θάνατο του πατρός της."

Αναφορά στο όνομα του Καπετάν Γιαννάκη σε αναφορά του Εμ.Σπυρίδωνος πρόκριτου Βοιωτίας και προσωρινού Διοικητή Καρπενησίου, προς την Αυτού Εξοχότητα, τον πληρεξούσιον Τοποτηρητήν της Σεβαστής Κυβερνήσεως με ημερομηνία 8/8/1829.

"...Καί έκείθεν διαβάντες τήν Ζάλογκον τής επαρχίας Πρεβέζης, όπου παραφυλάττει τήν θέσιν εκείνην ό κύριος Γιώργης υιός τού κυρίου Γιαννάκη Καμαρινιώτου, μέ 50 Χριστιανούς στρατιώτας καί 50 Τούρκους, τήν 27 έφθασαν εις τό Γλυκύ τό παρά τώ Σουλίω..."

σελ.244

[... My lodging is a chamber and open gallery in serai, as it is called, of a Christian captain of Armatoli, named Ianaki, who is entrusted by the Vezir with the goverment of the surrounding district. ...]

[... Το κατάλυμά μου είναι ένα δωμάτιο με ανοικτό μπαλκόνι στο σεράι, όπως αποκαλείται η κατοικία ενός Χριστιανού καπετάνιου αρματολών. Ονομάζεται Γιαννάκης και ο Βεζίρης τού έχει εμπιστευθεί τη διοίκηση της τριγύρω περιοχής. ...]

σελ.255

[... Captain Ianaki has an annual income of about 1000 piastres, now equivelent to 65l. sterling. He is authorized to deduct 300 piastres for himself, and 50 for each of his men, fromVezir's revenue, which he collects; the remainder of his income is derived from fees of his arbitration of the disputes which arise in the district under his charge. My travvelling companion, Kyr Petros, of Korytza, considers Captain Ianaki an object of envy; and with reason, - for althought Peter is the Vazir's chief architect and engineer, he has served in his present capacity for five years without receiving a para, althought constantly employed in superintending the building of some castle or serai for the Vezir or his sons. ...]

[... Ο Καπετάν Γιαννάκης έχει ετήσιο εισόδημα 1000 περίπου πιαστρών, ποσό που ισοδυναμεί σήμερα [το 1805] με 65 λίρες στερλίνες. Από τους φόρους του Βεζίρη, τους οποίους εισπράττει, είναι εξουσιοδοτημένος να κρατάει 300 πιάστρες για τον ίδιο και 50 για καθένα από τα παλικάρια του. Το υπόλοιπο εισόδημά του προέρχεται από αμοιβές επίλυσης διαφορών, που παρουσιάζονται στην περιοχή υπό τη διοίκησή του. Ο συνοδοιπόρος μου, κυρ Πέτρος από την Κορυτσά, ζηλεύει τον καπετάν Γιαννάκη – και με το δίκιο του – διότι, αν και ο Πέτρος είναι ο κύριος αρχιτέκτονας και μηχανικός του Βεζίρη και τον υπηρετεί με αυτήν την ιδιότητα επί πέντε χρόνια τώρα, δεν έχει πάρει ούτε έναν παρά, παρ’ όλο που συνεχώς απασχολείται στην επίβλεψη κατασκευής αρκετών φρουρίων και σαραγιών του Βεζίρη και των γιων του ....]

*Μετάφραση Νίκου Καράμπελα (www.academia.edu/953735/Ο_Άγγλος_λοχαγός_William_Leake_στο_νομό_Πρέβεζας_Travels_of_captain_William_Leake_in_the_region_of_Preveza)

Αναφορά στο όνομα του Καπετάν Γιαννάκη σε αναφορά του Εμ.Σπυρίδωνος πρόκριτου Βοιωτίας και προσωρινού Διοικητή Καρπενησίου, προς την Αυτού Εξοχότητα, τον πληρεξούσιον Τοποτηρητήν της Σεβαστής Κυβερνήσεως με ημερομηνία 8/8/1829.

"...Καί έκείθεν διαβάντες τήν Ζάλογκον τής επαρχίας Πρεβέζης, όπου παραφυλάττει τήν θέσιν εκείνην ό κύριος Γιώργης υιός τού κυρίου Γιαννάκη Καμαρινιώτου, μέ 50 Χριστιανούς στρατιώτας καί 50 Τούρκους, τήν 27 έφθασαν εις τό Γλυκύ τό παρά τώ Σουλίω..."

Κεφάλαιο Δ, Μάχη της Μπογόριτζας, σελ.21

Απρίλιος 1821

Απόσπασμα από επιστολή του Χριστόφορου Περραιβού προς τον Αλή Πασά με ημερομηνία 8 Απριλίου 1821, Σούλιον

[...
Να ήσθε βέβαιοι όμως, ότι εις το εξής τα πράγματα θέλουν λάβει άλλην μορφήν επειδή ώμιλήσαμεν περί τούτου μετά των Σουλιωτών, Αγο Μουχουρδάρη και Ταχίρ Αμπάζη, και κατ' αυτάς θέλω υπάγει επίτηδες εις την Καμαρίναν, διά ν' αποσπάσω τον Καπετάν Γιαννάκην Γεώργην από την βασιλικήν υπηρεσίαν, και να τον συναριθμήσωμεν εις την συντροφίαν μας, το οποίον ελπίζω να επιτύχω, με το να μ' ανήγγειλε ο ίδιος κρυφίως να υπάγω εις αντάμωσίν του.
...]

Κεφάλαιο Ε, Εκστρατεία δια την Πρέβεζαν, σελ.34-36

Απρίλιος 1821

[...
Την δε επιούσαν πριν συγκροτηθή ή συνέλευσις, διακειμένων όλων υπό τάς σκιάς των δένδρων, επαρουσιάσθησαν εις τον Καπετάν Γιαννάκην Γεωργίου (") δύο Ελληνες Πρεβεζάνοι, οίτινες εκείνην την νύκτα εξήλθαν επίτηδες από την Πρέβεζαν και εξέφρασαν τα εξής.

"Γενναιότατε καπετάν Γιαννάκη ! χθες εις την Πρέβεζαν, μετά το έμβασμα των εκατόν Τούρκων, τους οποίους εσυγχωρήσατε να αναχωρήσωσιν εντεύθεν ελεύθεροι, διεσκορπίσθη εις όλους τους κατοίκους Τούρκους ένας πανικός φόβος, καθώς και εις όλους τους εκεί ομογενείς μία απερίγραπτος χαρά και ελπίς της ελευθερίας των."

(") Αυτός ήν οπλαρχηγός της επαρχίας Λαμιάης (Αμφιλοχίας) μέχρι Πρεβέζης ήτο και ανδρείος, φρόνιμος, εμπειροπόλεμος και πιστός,

... Ακούσας ταύτα ο Καπετάν Γιαννάκης Γεωργίου, χωρίς ν' αποκριθή τι, έρριψεν εν οξυδερκές και προσκλητικόν βλέμμα προς τους κυρίους Γεώργιον Δράκον, Γιώτην Δαγκλήν, Αθανάσιον Φωτομάραν και Χριστοφόρον Περραιβον, οίτινες διέκειντο πλησίον αυτού και υπό σκιάν άλλου δένδρου, συνομιλούντες.
...]

Κεφάλαιο ΙΕ, Πολιορκία της Άρτας, σελ.88-89

Νοέμβριος 1821

[...
Μετά δε δύο ημέρας διέβη και το στράτευμα πλησίον του φρουρίου Ρινιάσσης με άκραν ήσυχίαν, εξού επροπορεύοντο δύο χιλιάδες πεζοί, και το ήμισυ του ιππικού, και κατόπιν αυτών τα φορτηγά ζώα με τάς τροφάς και πολεμεφόδια, εκ δεξιών δε και αριστερών περιετείχίζον αυτά δύο χιλιάδες, και τελευταίον ήκολούθει το λοιπόν στράτευμα μεμιγμένον με το άλλο ήμισυ του ιππικού, και εν τω μέσω έχον τους πασάδες και κατά την δεκάτην ώραν της ημέρας εστρατοπεύδευσαν αυτοί μεν εις τα χωρία της Λάμαρης, οι δε Πασάδες εις το Λούρον οι δε κάτοικοι αυτών των χωρίων φοβηθέντες το πλήθος των Τούρκων, κατέφυγον προ δύο ημερών συν γυναιξί και τέκνοις και κτήνεσιν εις το χωρίον Καμαρίναν(*) λεγόμενον, όπου κατώκει και ο καπετάν Γιαννάκης Γεώργης, ο προ πολλών χρόνων κύριος αυτής της επαρχίας, αλλ' ή δύναμις των όπλων τούτου ήτον ολίγη και απειροπόλεμος, διο και ανίκανος να υπερασπίση τους εκείσε καταφυγόντας κατοίκους από την επιδρομή των βαρβάρων, οι οποίοι μετά το στρατοπέδευμα, μαθόντες ότι όλοι οι κάτοικοι κατέφυγον εις την Καμαρίναν, και υπό την υπεράσπισιν του Γ.Γεώργη, αμέσως έγραψαν οι πασάδες προς αυτόν αποφασιστικώς, ότι αν εκείνος δεν θέλη, ή φοβήται να υποταχθή εις τας βασιλικάς προσταγάς, τον ραγιάν όμως δεν πρέπει να τον εμποδίζη από τούτο, αλλά να τον αφήση ελεύθερον να υπάγη εις την κατοικίαν και υποστατικά του, και δεν θέλει δοκιμάσει την παραμικραν ενόχλησιν από τα βασιλικά στρατεύματα επειδή γνωρίζει το Δεβλέτι, ότι δεν πταίει ο ραγιάς, αλλ' εκείνοι, οίτινες τους σηκόνουν την ήσυχίαν και ότι, αν κάμη το εναντίον, τότε είναι βιασμένοι να κινηθώσι με όλον το στράτευμα κατεπάνωτου, και όσοι σκοτωμοί και αιχμαλωσίαι μέλλουν να συνέβουν εκ τούτου εις τον ραγιάν, (ήσαν γαρ υπέρ τάς τρείς χιλιάδας ψυχαι) το κρίμα εκείνο να ήναι εις την ψυχήν του. Πριν δε οι Τούρκοι κινήσουν από το Φανάρι, τρεις ταχυδρόμους, ένα κατόπιν του άλλου, έπεμψεν ο ρηθείς Γ.Γεώργης προς τους Σουλιώτας και συμμάχους Τουρκαλβανούς, ζητών βοήθειαν τριακοσίων στρατιωτών έλαβεν όμως και αυτός την ιδίαν απόκρισιν, την οποίαν έλαβε προλαβόντως και ο Περραιβός, ότι δηλαδή δυσκολεύονται εμπρώτοις να πιστεύσωσιν αν ήναι αληθής η είδησις, και δεύτερον, αν ήναι (επειδή ούτως εξηγήθησαν έπειτα προς αυτούς οι Τουρκαλβανοί), θα υπάγουν εις Πρέβεζαν, κ' εκείθεν μέλλουν να διαβώσιν εις Ακαρνανίαν. Η έκφρασις αύτη, ή, αληθέστερον ειπείν, το στρατήγημα των Τουρκαλβανών υπεχρέωσε τους Ακαρνάνας να επιστρέψωσιν ευθύς εις υπεράσπισιν της πατρίδος των ο δε Γιαννάκης Γεώργης, μη δυνάμενος ν' ανθέξη, πεισθείς και εις την συμβουλήν του φρουράρχου της Ρινιάσσης, έπεμψε προς τους πασάδες τους δημογέροντας της επαρχίας, διά να προσφέρωσι την υποταγήν, και ζητήσωσι μετά παρακλήσεως την συγχώρησιν διά την προσωρινήν μετατόπισίν των, ήτις προήλθεν από τον φόβον των στρατευμάτων...

(*) Καμαρίνα αυτό το χωρίον κείται εις υψηλόν, και δυνατόν τόπον, πλησίον αυτού εις το υψηλότερον μέρος κείται το Ζάλογκον, όπου κατά το 1803 έτος, πολλούς Σουλιώτας μετά γυναικών και παιδίων εθυσίασε, και ήχμαλώτισεν ο Αλή πασάς, ώς εις τον δεύτερον τόμο της ιστορίας του Σουλίου αναγινώσκεται.

...]

Αναφέρεται ως ευεργέτης (Καπετάν-Γιαννάκης-Γιώργης) της ανοικοδόμησης του Μοναστηριού Αγίας Πελαγίας το 1795

[...
Ημείς δε εκ τε της αυτοβιογραφίας του ρηθέντος Θεοδώρου ΠαπάΘωμά και εκ παραδόσεων σταχυολογήσαμεν περί τε της εις Ζάλογγον πρώτης αντιστάσεως των Σουλιωτών και της εις Βρεστένιτσαν τα εξής :

Τη 12 Δεκεμβρίου απεχώρησαν εκ του Σούλη 730 περίπου ψυχαί. Τούτων δε 78 άνευ αρχηγού κατέφυγον εις Ρινιάσαν, ένθα τη 19 Δεκεμβρίου υπό αποσπάσματος Τουρκαλβανών, εκ Καμαρίνας προέλθοντος, κατεσφάγησαν μετά 27 ετέρων Σουλιωτικών οικογενειών, αύτοθι αδεία του Αλή προ ενός περίπου έτους διαμενουσών, πλην της Δέσπως Σέχου, ης ανεψιοί και επιζώντες ο του μηχανικού συνταγματάρχης Ιωαν.Σέχος, και ο αντισυνταγματάρχης του πεζικού Κωνστ. Σέχος, και των περί αυτήν γυναικών και κορασίων, αίτινες εκουσίως εις τον αέρα δια πυρίτιδος ανατινάχθησαν, ίνα μη εις αιχμαλωσίαν πέσωσιν.

Οι δε λοιποί παρά την διά του Κίτσιου μεταξύ του Αλή και των αρχηγών αυτών «Ν. Κουτσονίκα και Κωλέτση Φωτομάρα» γενόμενην σύμβασιν, καθ' ην επιτρέπετο αυτοίς να εγκαταστώσιν εις Λάμαρην, και την οδοφυλακήν της περιοχής ταύτης αναλαμβάνοντες, κατέλαβον την μονήν Ζαλόγγου, περί της ειλικρινείας εκείνου αμφιβάλλοντες και δικαίως. Διότι μετά το υπεράνθρωπον του Σαμουήλ εκείνο έργον ο Αλής απέστειλε τη 14η Δεκεμβρίου στρατόν κατ' αυτών πολυάριθμον. Αρχηγοί δ' αυτού ήσαν ο Μπεκίρ Τσιοχαδάρης, του Ν.Κουτσονίκα αδελφοποιητός, δια του Παληοροπούλου καταφθάσας και τους Σουλιώτας, εις την φυσικήν του όρους ακρόπολιν τη 16 Δεκεμβρίου ανελθόντας περιζώσας, και οι «Πάνος Γεωργίου εκ Καμαρίνας και Κωνστ. Γκαγκιούζης εκ Σεσόβου» εκ του μέρους της Καμαρίνης προσβάλοντες αυτούς.

Σημειωτέον δε, ότι ο Κ.Γκαγκιούζης μένεα έπνεε κατά των Σουλιωτών, προ μικρού τον μονογενή αυτού υιόν, γεννέως κατ' αυτών, να διαρπάσωσι την ποίμνην του αποπειραθέντων, αντιστάντα, φονευσάντων.
...]

Απόσπασμα από το άρθρο με τίτλο : "Η Ήπειρος και η επανάσταση του 21"
Μέρος : "Ο Χουρσίτ στρέφεται κατά της Άρτης - Καταλαμβάνει τας θέσεις των 5 πηγαδιών - Ήττα του Συλιχτάρη παρά το Κομπότη"

Γεγονότα μετά την μάχη στο Κομπότι (10 Ιουνίου 1822)

[...
Οι Έλληνες μετά την νίκην εκείνην εφάνησαν πάραυτα επί των περιστοιχούντων την Άρταν ορέων - ενός δε αυτών καλουμένον Γιαννάκη αρχηγού των ανταρτών της Λάκκας χώρας της Κασσιοπίας, περιλαμβανομένης εν τη Σελαϊδι, καταλαβόντος το στενόν τες Κουμζαδές, διεκόπη και αύθος πάσα συγκοινωνία του Χουρσίτ πασά μετά των μεσημβρινών της Ηπείρου μερών.
...]

Η Μάχη της Νικοπόλεως και ο Χαλασμός της Πρέβεζας (12/24 Οκτωβρίου 1798)
Περιγραφή του Γάλλου Στρατηγού L.A. Camus Baron De Richemont

Ηλία Π. Βασιλά

(Ηπειρωτική Εστία, τεύχ.33, 1955, σελ.29-36)

σελ.30-31 (υποσημείωση 22)

[...
Ο Αλή πασάς δεν εισήλθενεις την πόλιν παρά μόνο μετά δύο ημέρας δηλ, την 14 Οκτωβρίου ή 26 κατά το νέο ημερολόγιον.
Η φάλαγξ των Αλβανών η οποία εκινήθη προς την Πρέβεζαω, μετά την εξουδετέρωσιν της αντιστάσεως των Γάλλων εις τον Άγιο-Ιωάννη και την λιποταξίαν ή φυγήν των αρχηγών Πάνου Ταρλαμπά, Παπά Μαλτέζου, Περραιβού, Χρηστάκη καί τούς 70 σχεδόν έθελοντάς Πρεβεζάνους, έπήρε τόν δρόμον άπό τά Αύλάκια, Μαργαρώνα, "Αγιο Σπυρίδωνα, παραλιακώς δηλαδή καί μέσα άπό τόν έλαιώνα καί £φθασεν είς τήν γέρυραν της ντάπιας τής Βρυσούλας, τήν όποίαν χωρίς άντίστασιν διέδη, τή δοηθεία φυσικά φίλων του Άλή πασά. 0ι ΐδιοι τού άνοιξαν καί τήν πύλην τού Βενετσιάνικου κάστρου τοϋ Αγίου Ανδρέα καί έκτύπησαν μάλιστα καί τήν Γαλλικήν φρουράν που ήθέληαε νά ύπερασπισθή τούτο. σελ.121-129 κ.έ. «0 Βουναπάρτης καί αί Ίόνιοι νήσοι» μετάφρασις Νοεμή-Ζηροΰ Παπά έτους 1937. Τής άνωτέρω φάλαγγος τού ‘Αλβανικού ιππικού αρχηγοί ήσαν ό Μπεκήρ αγάς Τζογαδόρος καί δ Καπετάν Γιαννάκης,

"Αξιόν Ιδιαιτέρας σημειώσεως είναι ότι μετά τήν λιποταξίαν τού καπετάν Χρηστάκη - άν πρέπει φυσικά νά τήν παραδεχθούμε—έμεινε στό πεδίον τής μάχης μέχρι τής 12ης ώρας ό διάσημος Σουλιώτης κλέφτης Ζαχαράκης μέ 60 άνδρες του, δστις ήκολούθηοε τελευταίος τόν Πάνον Τσαρλαμπάν μέ τούς Ιδικούς του, πού όπως διηγείται ό Περραιβός έτράβηξαν, πρός τήν Παργηνόσκαλα δπου έπεδιβάσθησαν μέ τούς άνδρες των είς τρία Επτανησιακά πλοία, Ίδέ καί Σπ.Βλαντή «οί Γάλλοι έν Λευκάδι* σελ.199 1914 τόμ. 10 περιοδ, «Παρνασσός».
...]

Ιστορία του Ελληνικού Έθνους

(τ.ΙΒ, σελ.74)

"Παράλληλα ο Αλή βεγής προσπάθησε στις αρχές Φεβρουαρίου (1821) με την μεσολάβηση των γνωστών στου Σουλιώτες Βεκήρ Τζουγαδούρο, φρούραρχο της Πρέβεζας, και του αρχηγού της επαρχίας Γιαννάκη Γιώργη, να επαναφέρη τους Σουλιώτες στο αουλτανικό στρατόπεδο."

Συμβολή στην Ιστορία των Μοναστηριών της Πρέβεζας
Οδυσσέα Μπέτσος
(Πρεβεζάνικα Χρονικά, τ.7, σελ.58, 69)

Στο άρθρο του δάσκαλου Οδυσσέα Μπέτσου με τίτλο "Συμβολή στην Ιστορία των Μοναστηριών της Πρέβεζας", υπάρχει αναφορά στον καπετάν Γιαννάκη Γεώργη (σελ.54 και 69) σύμφωνα με την οποία, είχε συνυπογράψει ένα αγοραστήριο έγγραφο του μύλου της Ληθιάς από την μονή Πελαγίας στην Καστροσυκιά την οποία είχε υπό την προστασία του με ημερομηνία 1/11/1810.

Ιστορία, Παράδοση και Ερωτηματικά- Σουλιώτες - Ζάλογγο
Σπύρος Ντούσιας

(Πρεβεζάνικα Χρονικά, τ.8, σελ.47-63)

Άρθρο το Σπύρου Ντούσια με τίτλο "Ιστορία, Παράδοση και Ερωτηματικά - Σουλιώτες - Ζάλογγο", Γ' μέρος.

Αναφορά σε ιστορικές πηγές και σε παραδόσεις που αφορούν τον καπετάν Γιαννάκη Γεώργη.

"Ο Άγγλος θεολόγος Thomas S. Hughes στην Πρέβεζα και την Νικόπολη"
Νίκος Δ. Καράμπελας
(Πρεβεζάνικα Χρονικά, τ.41-42, σελ.130-132)

18/5/1814

σελ.130
"...Βγήκαμε από τα φυλλώματα σε ένα όμορφο ξέφωτο όπου βρίσκεται το γραφικό χωριό του Καντζά [Cangia], όπου βρήκαμε ένα νεαρό Αλβανό(?) λοχαγό (καπετάνιο), γιο του Γιαννάκη [Giannaki], του κυβερνήτη της Καμαρίνας, που περίμενε με τα παλικάρια του, την άφιξη μας."

σελ.131
"...Από δω (Λούρος) στρίψαμε βόρεια-βορειοδυτικά και σε τρεις ώρες φτάσαμε στο όμορφο χωριό της Καμαρίνας, όπου μας υποδέχτηκαν στο σπίτι του προύχοντα καπετάν Γιαννάκη. Αυτός ήταν αναμφισβήτητα ο πιο ευγενικός Αλβανός (?) που είχαμε συναντήσει ποτέ. Είχε μια επιβλητική αξιοπρέπεια, συνδυασμένη με υπερβολική αβρότητα τόσο στην εμφάνιση του όσο και στους τρόπους τουκάτι που σπάνια συναντάς στους ανθρώπους. Ήταν ένας από τους παλαιότερους και πιο σεβαστούς φίλους του βεζύρη και ήταν γνωστός για την ανδρεία και τους καλούς του τρόπους "

σελ.132
"...Η οικία του κυβερνήτη ήταν μεγάλη όπως και η οικογένεια του. Ο μεγάλος του γιος, που ήταν επικεφαλής της συνοδείας μας, ήταν παντρεμένος εδώ και μερικά χρόνια και ζούσε κάτω από την ίδια στέγη με τον πατέρα του."

σελ.133
"Νωρίς το επόμενο πρωί (19/5/1814) ξεκινήσαμε υπό την καθοδήγηση του νεαρού Γιαννάκη για να επισκεφθούμε τα ερείπια της Κασσώπης"

Άπαντα Ηλία Β. Βασιλά
Ηλίας Βασιλάς

σελ.241

Αναφέρεται σε έγγραφο (μπουγιουρντί) του Αλή Μπέη (Αρχηγός του Οθωμανικού στόλου που βρίσκονταν το λιμάνι της Πρέβεζας)

21/2/1829

Άπαντα Ηλία Β. Βασιλά
Ηλίας Βασιλάς

σελ.304

Αναφέρεται μεταξύ άλλων χριστιανών αρχηγών σε μυστική νυχτερινή σύσκεψη υπό του Χριστόφ.Περραιβού (18/4/1821)

"...
Ο Καπετάν Γεωργίτσας και ο υιός του Καπετάν Γιαννάκης

Ο Καπετάν Γεωργίτσας Καραγκούνης την καταγωγήν, από το Σακαρέτσι του Βάλτου, ήτο εγκατεστημένος ως αρματολός μετά του Λάπα εις τα Ζαρέλια, θέσις κείμενην πλησίον του σημερινού χωρίου Ζέρμη (Βρυσούλα) παρεμπδίζων την κάθοδον των Σουλιωτών προς τα χωρία της Λάμαρης. Εφονεύθη εις τίνα συμπλοκήν μετά ομάδος Τουρκαλβανών οδηγούμενων υπό του περίφημου Τουρκαλβανού Μέτσο-Μπόνου. Ενταφιάσθη εις την Μονήν Αβάσου όπου σώζεται και ο τάφος του.

... Τον καπετάν Γεωργίτσα μετά τον θάνατο του διεδέχθη στο αρματολίκι ο μεγαλύτερος των υιών του Καπετάν Γιαννάκης Γεώργης φημισμένος δια την νοημοσύνην και ανδρείαν του."

"... Οι κάτοικοι της (Καμαρίνας) όμως αντέδρασαν εις την απαίτησιν αυτήν και για να μπορέσουν να διατηρήσουν τα προνόμια τους αναγκάσθησαν να στείλουν εις την Κωνσταντινούπολιν κατα το έτος τούτο (1845) ως αντιπρόσωπον των τον Κίτσο-Πάνο υιόν του Πάνου Γιώργη, αδελφού του Καπετάν Γιαννάκη, μαζί με έναν επίτροπο της Μονής Ζαλόγγου τον Αυγέρην εκ Παλαιοροφόρου"

Άρθρο του Ηλία Παπαθανασόπουλου με τίτλο :

"Υπηρεσίες Κατασκοπείας κατά την Επανάστασι."
Κατασκοπευτική αποστολή στην Ήπειρο εν όψει καθορισμού των ορίων του νέου Ελληνικού Κράτους

βασισμένο στην έως τότε ανέκδοτη αλλά και περισπούδαστη αναφορά, όπως έγραψε ο Παπαθανασόπουλος στο κείμενο του, του Εμ.Σπυρίδωνος πρόκριτου Βοιωτίας και προσωρινού Διοικητή Καρπενησίου, προς την Αυτού Εξοχότητα, τον πληρεξούσιον Τοποτηρητήν της Σεβαστής Κυβερνήσεως, με ημερομηνία 8 Αυγούστου 1829.

[...
Παράλληλα ο Αλή βεγής προσπάθησε στις αρχές Φεβρουαρίου (1821) με τη μεσολάβηση των γνωστών στους Σουλιώτες Βεκήρ Τσουγαδούρο, φρούραρχο της Πρέβεζας, και του αρχηγού της επαρχίας Γιαννάκη Γιώργη, να επαναφέρει τους Σουλιώτες στο σουλτανικό στρατόπεδο.
...]

Κωνσταντίνος Μάντης, 2013, "Αλή Πασάς (1744-1822) - Τα γεγονότα μέχρι τη ρήξη του Αλή Πασά με την Υψηλή Πύλη"

Οι πληροφορίες έχουν αντληθεί από τον τόμο ΙΒ΄ της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών (978-960-213-108-4, 1η έκδοση, 1975)

«Στην Κρυοπηγή ακόμα υπάρχει τοπωνύμιο "τα λιθάρια και το πλάι του Γιαννάκη"....»

Σπύρος Τζίμας (30/3/2021, Facebook)